بهزاد وحیدنیا در گفت‌وگو با آتیه‌آنلاین اظهار کرد: پاسخ به اینکه آیا اساسا عادی‌ سازی به شیوه صحیح  در کشورمان انجام شده یا خیر مطالعات مناسب‌تر، مطلوب‌تر و جامع‌تر در کشور می‌طلبد اما تا جایی که از مظاهر و نشانه‌های عمومی آن دیده می‌شود، به نظر می‌رسد عادی‌سازی در کشور حداقل به عنوان یک دغدغه کلان اجتماعی در سیاست‌گذاری لحاظ نشده‌ است.

 وی افزود: براساس داده‌های آماری که در دنیا وجود دارد به نظر می‌رسد با پدیده‌ای پیدا و پنهان  مواجه هستیم، ناتوانی یا کم‌توانی  در افراد دارای معلولیت  با آن مواجه هستیم  از این جهت موضوعی پیدا و آشکار است که نرخ افراد دارای معلولیت در کشور و دنیا در حال افزایش و نمود آن بسیار گسترده است. وجه پنهان آن از این جهت که خیلی شاید مورد توجه نبوده یا ابعاد مختلف موضوع  به درستی و خوبی  در جوامع مختلف شناخته نشده است و مزید بر این که در سیاست گذاری اجتماعی نیز برنامه‌های مناسب و متناسبی برای آن تدوین نشده است.

وحیدنیا افزود: ممکن است برخی سیاست‌های رایج در کشور و حتی کشورهای دنیا تبعیض‌ گرایانه یا همراه با مسامحه بوده باشد در صورتی که در شرایط کنونی پیاده‌سازی رویکرد همه‌ بعدی به بحث افراد دارای معلولیت ضرورتی انکارناپذیر است چرا که در تعامل موثر و مثبت رویکردهای روانشناختی و جامعه شناختی مسایل حوزه معلولیت  راحت‌تر شناسایی و در مسیر عادی سازی و درمان قرار خواهند بود البته اتخاذ رویکردهای انسان گرایانه به منظور بررسی، شناخت و عادی سازی معلولیت در سطح جامعه نیز موثر است.  

مدیرکل مشاوره و امور روانشناختی سازمان بهزیستی کشور تصریح کرد: به نظر می‌رسد مسئولان و سیاست گذاران امر باید بیش از پیش دسترسی به آموزش، اشتغال، دسترسی به فضاهای اجتماعی، فرصت‌های برابر و مسایل اقتصادی جامعه معلولان در اولویت قرار دهند و در طرح‌ریزی‌هایی که برای عادی‌سازی مساله معلولیت در جامعه در دست اقدام است باید این موارد با مطالبات بالادستی در سیاست‌گذاری‌ها به عنوان محوری‌ترین موضوع در نظر گرفته شود.

وحیدنیا بر نقش چشمگیر مسوولیت اجتماعی در عادی سازی معلولیت در جامعه گفت: حاکمیت حس مسوولیت اجتماعی در کشور می‌تواند زمینه‌ای فراهم کند که نه تنها نگاه‌های توانمندساز و فرصت ساز قوی و قویتر  شوند بلکه با شکل‌گیری جامعه‌ای پذیرا  که با وجود حضور افراد دارای معلولیت، آنها را به پویایی و خود ابرازی بیشتر نیز ترغیب می‌کند و بستر طرح مطالبات اجتماعی آنها را هموارتر می کند، بنابراین اگر همپای این مساله در مسیر توانمندسازی معلولان اقدامات اساسی صورت گیرد به برنامه ای منسجم در حوزه عادی سازی معلولیت دست پیدا خواهیم کرد.