علی ایثاری کسمایی در گفت‌وگو با آتیه‌آنلاین با تاکید بر اینکه روزنامه نگاری از آن کارهاست که بازنشستگی در آن معنایی ندارد، اظهار کرد: کسی که یک عمر کار مفید داشته است (به ویژه در کشورهای برخوردار از آزادی بیان) نمی‌تواند بازنشسته شود زیرا احساس مفید نبودن و عدم فعالیت تمامی ارکان وجودش را به لرزه در می‌آورد، بازنشستگی شاید برای خانم‌ها جذاب‌تر باشد اما مثلا برای من که از ۸، ۹ سالگی تا حدود ۷۰ سالگی کار کرده‌ام بیکاری (و در کنار آن نرفتن به کوهنوردی!) یعنی مرگ!، مخصوصا اگر با فشارهای مالی هم همراه باشد.

وی پیشتر در این گفت‌وگو درباره عوامل اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و ... که سبب دلزدگی، افسردگی، مهجوری و تنهایی روزنامه نگار پیش از رسیدن به سن سالمندی می‌شود، افزود: صرف نظر از مسایل و روابط شخصی، مهم‌ترین عامل در این زمینه عدم کارآیی شغلی است؛ تفاوت میان آنچه در کتاب‌های روزنامه‌نگاری و علوم اجتماعی درباره این شغل عاشقانه خوانده‌ایم، با آن چه در عمل تجربه می‌کنیم، از زمین تا آسمان است و این برای کسی که به عنوان روزنامه‌نگار، و نه یک کارمند پشت میزنشین، وارد این حرفه مقدس به معنی واقعی آن، می‌شود خفقان‌آور و کشنده است. گابریل گارسیا مارکز نویسنده کلمبیایی و برنده جایزه نوبل ادبیات، از روزنامه‌نگاری به عنوان بهترین حرفه جهان ستایش می‌کرد، نویسنده "صد سال تنهایی" که نویسندگی را با روزنامه‌نگاری آغاز کرد می‌گفت: "هیچ شغلی بهتر از روزنامه نگاری نیست. " فکر کنید در کشوری دو خبرنگار یک رییس‌جمهوری را تا مرز استیضاح و برکناری می‌کشانند و در کشورهایی دیگر خبرنگاران برای انعکاس بدیهی‌ترین خبرها دچار مشکل می‌شوند.

روزنامه‌نگاری باید با مقتضیات زمان پیش برود

این مترجم پیشکسوت گفت: امروز کار روزنامه‌نگاری به دو عنصر فکر و قلم محدود نیست. روزنامه‌نگاری که با شرایط محیط و زمان خود آشنا نباشد به سرعت کنار گذاشته می‌شود. طبیعی است که سن و سال بر سرعت کارآیی انسان تاثیر می‌گذارد اگرچه بر تجربه او افزوده می‌شود.  بسیاری از روزنامه‌نگاران مخصوصا آنان که زبان نمی‌دانند در استفاده از دستگاه‌های جدید ارتباطی مشکل دارند. می‌بینیم که نوجوانان نسبت به سال‌خوردگان با چه سهولتی از گوشی و تبلت استفاده می‌کنند.

وی ادامه داد: خدا رحمت کند یک استاد انگلیسی بی‌نظیر داشتیم که متاسفانه خیلی پیر بود. همیشه غصه می‌خوردم با رفتن (مرگ) او این گنجینه عظیم زبان چه خواهد شد. این بلا تاحدی قبل از مرگ سر خودم هم آمد. یعنی سه چهار سال بیکاری نسبی باعث شد بسیاری از دانسته‌هایم را فراموش کنم (که با مطالعه دوباره تا حدی جبرانش کردم). دیگر به سرعت جوانی نمی‌توان چیزی یاد گرفت و از آن شور و علاقه چندان اثری نیست.

روزنامه‌نگار نیازمند رفاه و امکانات مالی است

ایثاری کسمایی اعلام کرد: خود روزنامه نگار باید با ورزش و نرمش، رفتن به طبیعت و کوه، گوش دادن به موسیقی و  مطالعه کردن، دوست داشتن و کمک به دیگران و مخصوصا بیرون ریختن نفرت‌ها از دل به فکر حمایت از خویش باشد، طبیعتا رفاه و داشتن امکانات مالی از واجبات است تا در تامین نیازهای درمانی و پزشکی خود در نماند، خوشبختانه بیمه‌ها به ویژه بیمه تکمیلی و البته داشتن آشنا و پارتی! تاحدی راهگشاست.