به گزارش آتیه آنلاین، عملکرد رشته‌های تیمی ایران در مسابقات المپیک در اغلب موارد با ناکامی همراه بوده است. هر چند در گرفتن سهمیه به ویژه در ادوار پیشین المپیک در رشته های تیمی موفق عمل کردیم، اما واقعیت این است که تیم‌های ایرانی در المپیک‌ها توانایی زیادی از خود نشان نداده‌اند و انگار هنوز هم قرار است این روند ادامه داشته باشد. 

تیم ملی بسکتبال ایران یکی از رشته‌های تیمی کاروان ایران در المپیک توکیو خواهد بود و قرار است در این مسابقات به جدال با حریفان جهانی خود برود. اما وضعیتی که از لحاظ فنی در تیم ملی بسکتبال ایران حاکم است و از طرفی حواشی متعددی که در این مدت اخیر گریبانگیر بسکتبال و فدراسیون بود، این زنگ خطر را در گوش‌مان به صدا در می‌آورد که بعید است این تیم بتواند در توکیو کار کارستانی انجام دهد و عملکردی توانمندانه و قدرتمندانه از خود ارائه دهد. شاید فرصت کوتاه باقیمانده تا آغاز المپیک به حد کافی برای تغییر وضعیت فعلی تیم اعزامی به المپیک کافی نباشد.

زمانی که تیم ملی بسکتبال ایران سهمیه المپیک را به چنگ آورد و اهالی ورزش بر طبل شادانه کوبیدند و این موفقیت را جشن گرفتند، فدراسیون بسکتبال باید عزمش را جزم می کرد و با برنامه‌ریزی درست و تفکرات اندیشمندانه و فنی تیم ملی بسکتبال را آماده مسابقات المپیک می‌کرد. تاخیر یک ساله برگزاری المپیک نیز فرصتی تازه به خانواده بسکتبال داد تا روند تیم را بهبود ببخشند و با ترفندهای متنوع تیم ملی بسکتبال را برای المپیک آماده کنند.  اما این اتفاق رخ ندداد و حالا در یک قدمی المپیک، شواهد، قراین و احوالات ملی‌پوشان بسکتبال کشورمان از آسودگی خاطر حکایت ندارد. ماجرای اسفبار و ننگین ورود اقلام غیرمجاز با پرواز تیم ملی بسکتبال که به رسوایی ختم شد، نشان داد که تیم ملی دیگر آن یکدستی و همدلی سابق را ندارد و همه‌چیز در آستانه رویداد مهم و بزرگ المپیک وارد فضایی ناامید کننده شده است. 

برخلاف تصوری که وجود داشت، تیم ملی بسکتبال که جواز حضور در بازی‌های المپیک توکیو را دریافت کرد، به یکباره رها شد تا بهانه‌ای مانند پاندمی کرونا هم مزید بر علت شود و فدراسیون و کادرفنی نیز از مسئولیت خود فرار کنند. در حالی که تیم‌های ملی والیبال و فوتبال از سرمربیان خارجی استفاده می‌کنند و حتی تیم ملی واترپلو نیز با هدایت سرمربی جوان فرنگی‌اش توانست طعم مدال در بازی‌های آسیایی را بچشد، فدراسیون بسکتبال بدون جنگ و دعوا راه ادامه با سرمربی ایرانی در بزرگ‌ترین آوردگاه ورزشی دنیا را برگزید تا کار به اینجا بکشد و امیدهای اهالی بسکتبال و اهالی ورزش از این تیم به ناامیدی بدل شود. 

از طرفی نگاهی به گروهی که در مرحله مقدماتی تیم ملی بسکتبال در آن قرار دارد، نشان می دهد که کار آسمان خراش‌های ایران با چه دشواری عظیمی روبه رو است. تیم ملی بسکتبال ایران در یکی از دشوارترین گروه‌های المپیک ۲۰۲۰ قرار گرفته است و این بر کسی پوشیده نیست.اما پیش از اعلام این گروه و مشخص شدن رقیبان هم فدراسیون رغبتی به توجه و تحول در تیم ملی بسکتبال ایران نشان نمی داد و انگار علاقه مند بود با همان روند مورچه‌وار سابق به مسیرش ادامه دهد و انگار چندان برایش جدی نبود که میدان المپیک میدان حفظ حیثیت ورزش یک کشور است و با بهانه اینکه «ما که زورمان به قدرت‌ها نمی‌رسد» خود را از انجام مسئولیت برهاند و تیم ملی را هم رها کند. 

حالا تیم ملی بسکتبال ایران با تمام حواشی  و ناآرامی‌ها به توکیو سفر خواهد. اما اهالی واقع بین ورزش و آن‌هایی که پیکان انتقاداتشان به وضعیت مدیریت در فدراسیون بسکتبال، مدام به سنگ خورد، و شاید حتی خود فدارسیون نشینان بسکتبال، به خوبی می‌دانند که به این تیم در المپیک ۲۰۲۰ نمی‌توان امید زیادی داشت.