در حالی که شهردار تهران از «نقش پیشران زنان در تحول مدیریت شهری» سخن میگوید و دهها مرکز با عناوین توانمندسازی و فراغت افتتاح میشود، این پرسش همچنان پابرجاست که سهم واقعی زنان از این پروژهها چیست؛ نقشآفرینی مؤثر یا حضور نمادین در روایت رسمی مدیریت شهری؟