فواید دورکاری برای زنان؛ مردان بیشتر از کاهش رفت‌وآمد سود می‌برند

به گزارش آتیه آنلاین، یک مطالعه جدید از دانشگاه ملبورن با تحلیل داده‌های طولی بیش از ۱۶ هزار کارمند استرالیایی طی ۲۰ سال، تأثیر دورکاری و زمان رفت‌وآمد بر سلامت روان را بررسی کرده و نشان می‌دهد اثرات این شیوه کاری میان زنان و مردان متفاوت است.

به گزارش ایسنا، پژوهشگران در این مطالعه، داده‌های سال‌های همه‌گیری کرونا را کنار گذاشته‌اند تا تأثیرات دورکاری را مستقل از اضطراب‌های ناشی از پاندمی ارزیابی کنند.

نتایج نشان می‌دهد دورکاری برای زنان، به‌ویژه آن‌هایی که سلامت روان ضعیف‌تری دارند، می‌تواند بهبود چشمگیری ایجاد کند. بهترین الگوی کاری برای زنان «کار ترکیبی» است؛ یعنی بیشتر زمان از خانه و یک تا دو روز در محیط کار. این الگو اثر مثبت قابل‌توجهی بر سلامت روان دارد، تا حدی که با افزایش ۱۵ درصدی درآمد خانوار قابل مقایسه است. مهم‌تر آنکه این مزایا صرفاً ناشی از حذف رفت‌وآمد نیست؛ بلکه به کاهش استرس کاری و امکان مدیریت بهتر تعادل کار و زندگی خانوادگی مربوط می‌شود. در مقابل، کار سبک یا گاه‌به‌گاه از خانه تأثیر مشخصی نداشته و داده‌ها درباره کار تمام‌وقت خانگی نیز به‌دلیل نمونه محدود، قطعی نیست.

برای مردان اما یافته‌ها متفاوت است. دورکاری تأثیر آماری معناداری بر سلامت روان آنها ندارد، اما زمان رفت‌وآمد طولانی می‌تواند به‌ویژه برای مردانی با سلامت روان ضعیف، اثر منفی بگذارد. نیم ساعت زمان اضافه در مسیر رفت‌وآمد تقریباً به اندازه کاهش ۲ درصدی درآمد خانوار، سلامت روان گزارش‌شده آن‌ها را کاهش می‌دهد. این تفاوت جنسیتی ممکن است به نقش‌های خانوادگی و الگوهای ارتباط اجتماعی متفاوت زنان و مردان مربوط باشد.

پیام کلیدی مطالعه این است که افراد با سلامت روان ضعیف‌تر نسبت به استرس‌های محیط کار و رفت‌وآمد حساس‌تر هستند و بیشترین سود را از دورکاری یا کاهش مسیر رفت‌وآمد می‌برند. در مقابل، کسانی که سلامت روان قوی‌تری دارند، نسبت به تغییرات الگوی کاری کمتر آسیب‌پذیرند، هرچند همچنان ممکن است برای انعطاف‌پذیری ارزش قائل باشند.

پژوهشگران توصیه می‌کنند کارکنان ابتدا الگوی کاری مناسب خود را شناسایی کنند و کسانی که سلامت روان ضعیف‌تری دارند، سخت‌ترین وظایف خود را در محیطی انجام دهند که بیشترین راحتی روانی را برایشان فراهم می‌کند.