سیاستهای رفاهی ایران امروز بیش از آنکه پیشگیرانه و فعال باشند، واکنشی و منفعلند؛ اقداماتی که تنها پس از وقوع فقر و آسیبهای اقتصادی اجرا میشوند و همین امر یکی از بزرگترین موانع کاهش فقر و نابرابری در کشور است.
آنچه زمانی موجب میشد تا افراد تشویق به کار شوند امروزه با چالشی جدی مواجه است. اشتغال کمکم توان خود را به عنوان راه خروج از فقر از دست میدهد و سیل گران هزینهها گزینههای رفاهی خانوار را یکی یکی با خود میبرد.