از موش تا خفتگیری؛ بحران پنهان در خوابگاههای دانشجویی پایتخت
دانشجویان پنج دانشگاه تهران از وضعیت نابسامان غیربهداشتی و ناامن خوابگاههای خود گلایه دارند و میگویند وعدههای وزارت علوم و دانشگاهها برای بهبود شرایط همچنان روی کاغذ مانده است. (عکس گزارش آرشیوی است.)
به گزارش آتیهآنلاین، خوابگاههای پنج دانشگاه اصلی پایتخت با فرسودگی گسترده، ناامنی، آلودگی و کمبود امکانات مواجهاند؛ جایی که حیوانات در آشپزخانه رفتوآمد میکنند و دانشجویان از سرقت وسایل و بیتوجهی مسئولان گلایه دارند. در حالی که وزارت علوم از همکاری خیرین برای بهبود وضعیت سخن میگوید، روایت میدانی روزنامه شرق از وضعیت خوابگاهها نشان میدهد شرایط زیست آنان در آستانه بحرانی جدی قرار دارد. در ادامه بخشهایی از این گزارش را میخوانید.
روایت اول؛ دانشگاه خواجه نصیر
بیشتر خوابگاههای دانشگاه خواجه نصیر در شرق تهران قرار دارند و با کمبود امکانات رفاهی، فرسودگی و مشکلات بهداشتی مواجهاند.
«حسین»، یکی از دانشجویان ساکن خوابگاه پردیس شهید رضایینژاد، میگوید: «از ۱۰ شعله گاز آشپزخانه معمولاً فقط دو تا سه شعله کار میکند و تهویه درستوحسابی نداریم.»
او از شلوغی بیش از ظرفیت اتاقها نیز انتقاد میکند: «در اتاق چهار تخته زندگی میکنیم اما تختها کوچکاند و مجبورم شبها پایم را بیرون بگذارم.»
به گفته او، «برخی اتاقها موش دارند» و «فقط سرویسهای بهداشتی بازسازی شدهاند» در حالی که قرار بود کل ساختمان نوسازی شود.
«حسین» میگوید دانشجویان بارها اعتراض کردهاند اما «پاسخی نگرفتند و حتی با برخورد مواجه شدند».
روایت دوم؛ کوی دانشگاه تهران
کوی دانشگاه تهران با وجود سابقه تاریخی و ظاهری نسبتاً منظم، درون خود با مشکلاتی قدیمی و ایمنی ناکافی روبهرو است.
«امین»، دانشجوی دکترای دانشگاه تهران، از فرسودگی ساختمان و کمبود تجهیزات اطفای حریق میگوید: «در محل شیر آتشنشانی نه شلنگی هست و نه آب؛ فقط کمد خالی مانده است.»
او از وضعیت نظافت نیز گلایه دارد: «موکت کف اتاق آنقدر کثیف است که اگر پا برهنه راه بروید، کف پا سیاه میشود.»
«امین» تأکید میکند که بیشتر مهتابیها خراباند و شبها «بخش زیادی از خوابگاه در تاریکی مطلق» است.
در خوابگاههای سطح شهر نیز ناامنی به دغدغه اصلی تبدیل شده است. «امیر»، ساکن خوابگاه «پروفسور سمیعی»، میگوید: «خیابان قدس معروف است به خیابان خفتگیرها. چند بار در ماه به دانشجویان حمله میشود و هنوز پلیس دائمی در محل مستقر نشده است.»
او همچنین از تصمیمهای اشتباه مدیران سابق گلایه دارد: «کافههایی که باعث شلوغی و امنیت خیابان بودند را بستند و حالا محله در شبها خلوت و ناامن است.»
روایت سوم؛ دانشگاه علامه طباطبایی
خوابگاه «شهید مطهری» دانشگاه علامه طباطبایی از نظر ساخت بهتر از بسیاری از خوابگاههاست، اما سرقت وسایل و نبود نظارت مشکل اصلی است.
«علیرضا»، یکی از ساکنان خوابگاه، میگوید: «تقریباً هر هفته وسایل بچهها از قابلمه تا وسایل بزرگتر گم میشود و کسی پاسخگو نیست.»
او اضافه میکند که پس از بازگشت از تعطیلات، وسایلش از اتاق خارج شده بود: «کتابخانه، میز تحریر و ظروف من ناپدید شدهاند و فقط گفتند نامه میزنیم تا جبران کنیم، اما خبری نشد.»
به گفته او، دانشجویان بارها درخواست بررسی دوربینها را دادهاند، اما «مسئولان میگویند دسترسی به تصاویر ندارند».
روایت چهارم؛ دانشگاه امیرکبیر
در خوابگاه دخترانه «فرشتگان» دانشگاه امیرکبیر، مشکلات بهداشتی و بیتوجهی مسئولان بیش از هر چیز دانشجویان را آزار میدهد.
یکی از ساکنان این خوابگاه میگوید: «روز جمعه در آشپزخانه فضولات گربه پیدا کردیم. هیچکس رسیدگی نکرد و خودمان مجبور شدیم تمیز کنیم.»
در خوابگاه پسرانه «ناصر اسلامی» نیز شرایط مشابه است. «رضا»، یکی از دانشجویان این خوابگاه، از کمبود سرویس رفتوآمد گلایه دارد: «فاصله خوابگاه تا دانشگاه زیاد است. هفته قبل چند نفر را وسط راه پیاده کردند چون جا نبود.»
به گفته او، برای کوچکترین درخواستها مثل تعمیر لامپ یا شیشه اتاق «باید چند بار پیگیری کرد و معمولاً پاسخی داده نمیشود».
روایت پنجم؛ دانشگاه شهید بهشتی
«کوی برادران» دانشگاه شهید بهشتی با فرسودگی گسترده و مشکلات بهداشتی دستوپنجه نرم میکند.
«جواد»، یکی از ساکنان، میگوید: «قول داده بودند کمدها را عوض کنند و اتاقها را رنگ بزنند، اما فقط یک طبقه از چندین بلوک تعمیر شد.»
او از هجوم حشرات و نبود سمپاشی انتقاد دارد: «گفتند چون بعضی دانشجویان دکتری هنوز تخلیه نکردهاند، نمیتوانیم سمپاشی کنیم.»
به گفته جواد، دانشجویان حتی برای تأمین مایع دستشویی هم مشکل دارند: «دستشوییها کثیف و درها خراب است. فقط قفلها را عوض کردهاند.»
بودجه هزار میلیاردی؛ اما نه برای رفع بحران
در حالی که طبق اعلام وزارت علوم، بودجه خوابگاهها از ۴۵۰ میلیارد به هزار میلیارد تومان افزایش یافته، بخش اعظم آن صرف ساخت خوابگاههای متأهلی میشود.
بر اساس گفتههای مسعود گنجی، رئیس صندوق رفاه دانشجویان، حدود ۷۰۰ میلیارد تومان از این بودجه به پروژههای متأهلین و فقط ۳۰۰ میلیارد تومان برای تعمیر خوابگاههای فعلی اختصاص یافته است.
با توجه به وجود حدود ۹۸۰ بلوک خوابگاهی در کشور، سهم هر بلوک کمتر از ۳۰۰ میلیون تومان است؛ رقمی ناچیز در برابر حجم فرسودگیها.
دانشجویان معتقدند این سیاست، نیازهای اصلی آنها را نادیده گرفته است.
