تأمین اجتماعی به عنوان یک نظام اجتماعی و اقتصادی، در پی تحولات صنعتی و افزایش نیروی کار مزد بگیر در کشور، در اوایل قرن ۱۳ هجری شمسی پایه ریزی گردید و ضمن تأثیرگذاری بر شرایط اقتصادی و اجتماعی کشور، از تحولات و تغییرات موجود نیز تأثیر پذیرفته است.
با پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، تأمین اجتماعی با هدف تحقق عدالت، در جهت ارتقا و بهبود شاخصهای فقر و نابرابری در جامعه، در قالب نهادهای حمایتی، خدماتی و بیمه‌ای توسعه یافته است.
سازمان تأمین اجتماعی به عنوان بزرگترین نهاد بیمه ای نظام تأمین اجتماعی کشور، به پشتوانه کارکرد و خدمات و جلب اعتماد عمومی، با افزایش چهار برابری جمعیت طی شصت سال اخیر، جمعیت تحت پوشش خود را بالغ بر ۳۶ برابر افزایش داده و ۵۳ درصد جمعیت کشور، از اقشار و اصناف مختلف را تحت پوشش دارد.
سازمان تامین اجتماعی بر اساس طول عمر سازمانی، دوران بلوغ خود را پشت سرگذاشته و تعداد افراد بازنشسته و مستمری بگیر تحت پوشش این سازمان، طی شصت سال اخیر، ۲۵۸ برابر شده است که نشان از فزونی تعهدات و هزینه ها در مقایسه با منابع این سازمان داشته و ضرورت ارتقای بهره وری و کارایی منابع به منظور دوام و پایداری سازمان را ایجاب می نماید.  
در این راستا بهره‌گیری از فناوری اطلاعات به منظور کاهش هزینه های ارایه خدمات، احصای تعهدات من غیرحق، اجرای شفاف و دقیق مقررات، توام با افزایش منابع از محل شناسایی گروه های بیمه ای جدید و بازدهی سرمایه گذاری، بسیار حائز اهمیت است.
برای همین منظور، سازمان تأمین اجتماعی ضمن صیانت از منابع بین النسلی خود، طی سال های اخیر اصلاح فرآیندهای ارایه خدمات و توسعه خدمات غیرحضوری را در دستور کار قرار داده و خدمات الکترونیکی را با شتاب بیشتر و مضاعف محقق نموده است که طرح ۳۰۷۰ از مهمترین این خدمات بوده که مورد استقبال مخاطبین و ذینفعان قرار گرفته است و با جدیت دنبال می شود.  
پایداری و پویایی این نهاد بین النسلی به جهت نقش مستقیمی که در معیشت و زندگی جامعه وسیع تحت پوشش دارد، بسیار حائز اهمیت بوده و لازم است، قوانین و مقررات، متناسب با ساختار جمعیتی، اقتصادی و اجتماعی کشور به صورت مدون و منظم مورد پایش و بازنگری بوده و ضمن ارائه خدمات مطلوب و منطبق بر اصل جامعیت و کفایت، از بروز خلل در ایفای تعهدات که همان مطالبه جامعه کارگری، بازنشستگی و کارفرمایی پیشگیری شود.
تغییر در فرآیندهای کسب و کار با توجه به تغییرات در نحوه تولید و ارائه خدمات، به شکل متفاوت در حال شکل گیری و تکامل بوده و برخی ضوابط و هنجارهای موجود در اجتماع و اقتصاد را تحت تأثیر قرار می دهد و برای همسویی با این تحولات، لاجرم سازمان های خدمت رسان و مردمی مانند سازمان تأمین اجتماعی نیز بایستی خود را با شرایط منطبق نموده و ساختار و مقررات خود را منعطف نماید.
تغییر در فرهنگ کار، ساختار جمعیتی، روش تولید، فرآیند توزیع محصول و ارائه خدمات، با استفاده از فناوری های نوین اطلاعات، به سرعت در حال خودنمایی بوده و نیروی کار فعال در این فضا، بایستی دارای حقوق معین و تعریف شده به منظور برخورداری از حق تأمین اجتماعی بوده و این مهم مورد توجه سیاستگزاران و کارگزاران باشد.