به گزارش آتیه آنلاین، محمد صادق محمدیاری معاون مالی و اقتصادی صندوق ضمانت سرمایه‌گذاری صنایع کوچک پیشنهاد کرده است که در ادامه اصلاحات اقتصادی دولت، یارانه انرژی واحدهای صنعتی بزرگ که فقط افراد خاصی از آن بهره‌مند می‌شوند، حذف شود. اگرچه ابعاد این پیشنهاد هنوز به درستی مشخص نیست اما بدون شک با اجرای چنین سیاستی حاشیه سود صنایع بزرگ تحت تاثیر قرار می‌گیرد.
در رابطه با این پیشنهاد و تصمیم دولت، وحید یعقوبی مدیر اجرایی انجمن تولیدکنندگان فولاد در گفت‌وگو با آتیه آنلاین بیان کرد: دولت بحث افزایش قیمت حامل‌های انرژی برای بخش صنعت را تکذیب کرده و اعلام کرده است که هیج برنامه‌ای برای این کار ندارد.
وی درباره اینکه چنین سیاستی چه تبعاتی برای صنعت فولاد دارد، گفت: ما نمی‌دانیم در چه سطحی قرار است آزادسازی‌ها اجرا شود. دولت چه برنامه‌ای ریخته است اما فعلا گفته‌اند که در این رابطه برنامه‌ای نداریم.
مدیر اجرایی انجمن تولیدکنندگان فولاد افزود: در صنعت فولاد سال گذشته قیمت برق حدود هفت برابر شد. قیمت گاز هم حدود ۱۰ برابر شده است. دیگر این صنعت تاب‌آوری افزایش بیش از این را ندارد. به خاطر همین افزایش هزینه‌ها، یکسری از واحدهای کوچک و متوسط بخش خصوصی تعطیل شده‌اند.
وی ادامه داد: فارغ از اینکه نگاه کنیم آزادسازی حامل‌های انرژی از منظر اقتصادی اقدام درستی هست یا نه، باید به بحث تاب‌آوری صنایع مختلف در برابر این سیاست‌ها هم خیلی دقت کنیم.
یعقوبی بیان کرد: وقتی تولید متوقف می‌شود و کاهش می‌یابد، اشتغال آسیب می‌بیند و مباحث اجتماعی و پیامدهای خیلی خطرناکی می‌تواند برای کشور داشته باشد.
وی افزود: من فکر می‌کنم در تصمیم‌گیری‌ها باید مجموعه شرایط را مد نظر قرار داد. فقط نباید بحث اقتصادی و بحث آزادسازی حامل‌های انرژی از منظر اقتصادی را دید.
افزایش ۱۰ درصدی نرخ حامل‌های انرژی
مدیر اجرایی انجمن تولیدکنندگان فولاد به این پرسش که چند درصد هزینه‌های صنعت فولاد مرتبط با حامل‌های انرژی است، این گونه پاسخ داد: سال گذشته در اطلاعیه‌هایی که شرکت‌های فولادی بورسی در کدال منتشر کردند، اعلام شد که هزینه انرژی از هشت درصد در سال ۹۹ به ۱۸ درصد در سال ۱۴۰۰ در قیمت تمام شده رسیده است.
وی اضافه کرد: چنین افزایشی روی قیمت تمام شده و در نتیجه قیمت فولادی که می‌خواهد به دست مردم برسد، تحمیل شده است.
یعقوبی گفت: دولت اگر واقعا تصمیم دارد که قیمت را به نفع مردم کنترل کند، باید در روش آزادسازی حامل‌های انرژی تجدید نظر کند. اولا که سال گذشته به صورت یکدفعه‌ای آزادسازی نرخ حامل‌های انرژی را انجام دادند. انتظار این بود که به شکل تدریجی آزادسازی انجام شود.
وی افزود: سال گذشته یکباره هفت تا هشت برابر، نرخ برق مصرفی فولاد افزایش یافت. تازه سه تا چهار ماه هم برق قطع شد و دولت هیچ جبرانی نکرد.
مدیر اجرایی انجمن تولیدکنندگان فولاد بیان کرد: باید در کشوری از این آزادسازی صحبت کرد که اگر یکروز قطع برق و قطع انرژی صورت بگیرد و محدودیت به صنایع بدهند، مکانیزم‌های جبرانی آن وجود داشته باشد اما ما چنین مکانیزیمی نداریم.
این کارشناس ادامه داد: این تمهیدات را در مفاد قانونی دیده‌ایم؛ در قانون بهبود مستمر محیط کسب و کار و رفع موانع تولید، سیاست‌های جبرانی دیده شده است اما این سیاست‌ها اجرایی نشده است.
وی درباره مباحث مطرح شده در زمینه اعطای برق یارانه‌ای به صنعت و فروش با قیمت جهانی در بورس کالا عنوان کرد: اگر با دید جهانی به مسایل نگاه می‌کنیم، باید به موضوعات مختلف به صورت جهانی نگاه کنیم. ما در صنعت فولاد درست است که برق و گاز را کمتر از نرخ جهانی دریافت می‌کنیم اما در مقابل آن چیزهایی را داریم که خیلی بالاتر از نرخ جهانی است.
نیروی انسانی مازاد، مشکل صنعت فولاد
یعقوبی گفت: یک زمانی به ما می‌گفتند یکی از مزیت‌های صنعت فولاد نیروی انسانی است. اکنون نیروی انسانی برای صنعت فولاد ایران مزیت نیست زیرا با حدود پنج تا شش برابر بیشتر از میانگین جهانی، نیروی انسانی در کارخانه‌های فولادی داریم.
وی اضافه کرد: کارخانه‌ای مثل پوسکو در کره جنوبی ۳۰ میلیون تن فولاد با پنج هزار نفر تولید می‌کند. ما در ایران یک شرکتی بنام ذوب آهن اصفهان داریم که سه میلیون تن فولاد با ۲۵ هزار نفر تولید می‌کند.
به گفته مدیر اجرایی انجمن تولیدکنندگان فولاد، درست است که حقوق هر کارگر یا کارمند در ایران کمتر از میانگین جهانی است اما تحمیل نیروی انسانی مازاد به کارخانه‌های فولادی مزیت نیروی انسانی را از بین برده است.
وی تاکید کرد: اگر برق، گاز و غیره جهانی شود، باید اجازه بدهند که این کارخانه‌ها هم در سطح میانگین جهانی نیرو داشته باشند. آیا دولت می‌پذیرد که نیروهای انسانی کارخانه‌های فولادی تعدیل شوند؟
یعقوبی گفت: صنعت فولاد در دنیا یک صنعت سرمایه‌بر و انرژی‌بر است. هر کشوری که به دنبال توسعه صنعت فولاد می‌رود، تلاش می‌کند این مزیت را (که در ایران مزیت انرژی و مزیت سرمایه است)، خلق کند.
وی افزود: در کشور ما سرمایه از بانک با سود ۲۲ تا ۲۳ درصد می‌آید. این سرمایه در کشورهای دیگر با سود دو تا سه درصد است. حتی در بعضی کشورها زیر یک درصد است. آیا این را هم دولت می‌تواند جهانی کند و نرخ بهره‌ای که باید سرمایه‌گذاری فولاد روی آن رقم بخورد، ایجاد کند؟
مدیر اجرایی انجمن تولیدکنندگان فولاد ادامه داد: بنابراین باید همه چیز را جهانی ببینیم. اینکه دست بگذاریم روی نقطه انرژی و بخواهیم آن را جهانی کنیم، درست نیست.
وی تاکید کرد: هم داده و هم ستانده فولاد باید جهانی باشد. آن وقت در یک فضایی جهانی می‌توانیم صحبت کنیم. وقتی کشوری نمی‌تواند این مولفه‌های جهانی را فراهم کند، مزیت‌های نسبی خود را حفظ می‌کند.
یعقوبی بیان کرد: در کشور ما انرژی و منابع سنگ آهن ارزان همواره در طرح‌های توجیهی فولاد به‌عنوان یک مزیت نسبی و عامل توسعه صنعت فولاد مطرح می‌شد.
وی اضافه کرد: اکنون با آوردن مواد اولیه و سنگ آهن در بورس کالا، مزیت سنگ آهن را از این صنعت گرفته‌ایم و تقریبا با قیمت آزاد، این محصول به صنعت فولاد عرضه می‌شود. اگر قرار باشد که انرژی را هم به قیمت جهانی بدهند، مزیت نسبی برای این صنعت نمی‌ماند.
مدیر اجرایی انجمن تولیدکنندگان فولاد گفت: چرا سراغ فولاد رفته‌اند؟ شاید باید سراغ رشته دیگری مثل مواد غذایی، پفک نمکی یا چیز دیگری می‌رفتیم.
به گفته وی اینکه در ایران به توسعه صنعت فولاد توجه شده و اقدامات انجام شده، زمینه کسب رتبه دهم در میان تولیدکنندگان فولاد دنیا و پانزدهمین صادرکننده فولاد جهان را فراهم کرده است، ناشی از مزیت نسبی بوده که در فولاد ایران وجود داشته است.
یعقوبی بیان کرد: اگر این مزیت نسبی را از صنعت بگیریم، تمام پیش فرض‌های توسعه صنعت فولاد به‌عنوان یک صنعت استراتژیک، مادر و شاخص توسعه، منتفی می‌شود. متاسفانه سیاستگذاران به این مسئله دقت لازم را ندارند و فقط به بعد قیمت انرژی نگاه می‌کنند و می‌گویند ما انرژی را با قیمت جهانی می‌دهیم. مگر بقیه چیزها جهانی است؟
نظر شما