به گزارش آتیه‌آنلاین، تیم ملی بسکتبال ایران در حالی پا به مسابقات المپیک 2020 توکیو گذاشت، که خوش‌بین‌ترین هواداران تیم ملی بسکتبال نیز شانسی برای صعود ایران از گروه سختش قائل نبودند. قرعه سنگین بسکتبال ایران در گام اول المپیک کار را پیش از آغاز مسابقات برای آسمان خراش‌های ایران سخت کرد. با این حال اگر چه تیم ملی بسکتبال ایران هر ۳ بازی خود در المپیک توکیو ۲۰۲۰ را واگذار کرد اما درس‌های زیادی از این تورنمنت برای بسکتبال ایران باقی ماند.

آسمان خراش‌های ایران تنها سهمیه آسیا برای المپیک ۲۰۲۰ را از طریق جام جهانی ۲۰۱۹ چین به دست آورد. میدانی که تیم ایران به دلیل عملکرد نه چندان مناسب تیم‌های آسیایی از جمله چین میزبان موفق شد با ۲ پیروزی بهترین تیم آسیایی مسابقات جام جهانی شود و در نهایت در جمع ۱۲ تیم نهایی مسابقات المپیک توکیو قرار گیرد. برای اولین بار این مسابقات به جای ۲ گروه ۶ تیمی در ۳ گروه ۴ تیمی برگزار شد و تیم ملی ایران شانس برگزاری ۵ بازی در سطح بین‌المللی را از دست داد و تنها توانست ۳ دیدار برگزار کند که البته این ۳ دیدار هم بسیار مهم بود.

تیمی نیازمند به پوست‌اندازی

با تمام این تفاسیر نگاهی به عملکرد تیم ملی بسکتبال در مسابقات المپیک از همان گام نخست نشان‌دهنده نکاتی بود که باید به آن‌ها توجه داشت و از آن برای ادامه روند تیم ملی بسکتبال که به نظر می‌رسد نیاز به پوست‌اندازی دارد و شاید باید بعد از مسابقات المپیک 2020 منتظر تغییر و تحولات اساسی در تیم باشیم. دیدار اول تیم ملی مقابل جمهوری چک کاملاً نشان داد که بسکتبال ایران چقدر نیاز به بازی‌های بزرگ و بین‌المللی دارد چرا که بدن و ذهن بازیکنان از نیمه دوم بیدار شد و در جریان بازی قرار گرفت به طوری که با برتری بسیار زیاد در کوارتر چهارم توانستند اختلاف امتیاز را به عدد ۴ کاهش دهند اما در نهایت جمهوری چک پیروز این دیدار شد. تیمی که با برتری مقابل تیم‌های بزرگی همچون ترکیه، یونان و کانادا سهمیه المپیک را به دست آورد.

ماجرای دیدار با آمریکا

اما دیدار با آمریکا برای تیم ملی ایران داستان متفاوتی داشت. داستانی که شاید برای هر تیمی در رویاوریی با آمریکا که قدرت بسکتبال جهان است، رقم بخورد. پیش بینی می‌شد که تیم ملی ایران در دیدار با آمریکا بازنده باشد و زور بچه‌های ایران به یانکی‌های درجه یک نرسد. در نهایت نیز بازنده این بازی ایران بود. اختلاف ۵۴ امتیازی ما با بسکتبال آمریکا در دیدار دوم، یکبار دیگر به ما یادآوری کرد که چقدر از سطح اول بسکتبال دنیا عقب هستیم اما بعد از ۱۱ سال  این بار شانس داشتیم با بهترین بازیکنان جهان در تیم ملی بسکتبال آمریکا دیدار کنیم؛ دیداری که نوید رضایی‌فر جوان و محمد جمشیدی نشان دادند که در کنار حامد حدادی می‌توانند آینده‌سازان بسکتبال ایران باشند اگرچه که جمشیدی در ۳۰ سالگی بازیکن جوانی نیست.

نمایش تحسین‌برانگیز حدادی

در سومین دیدار دو تیم بین ایران و فرانسه نیز تیم ملی در حالی بازی را واگذار کرد که این تیم آمریکا را شکست داده بود با وجود این تیم ملی بازی خوب و نزدیکی با فرانسه انجام داد اما نباید این نکته را از یاد ببریم که تکلیف صعود ۲ تیم آمریکا و فرانسه از گروه مشخص شده بود.در این دیدار حامد حدادی درخشید و بازی خوبی انجام داد. حدادی با «دبل دبل» که در این دیدار داشت مورد تحسین سرمربی تیم ملی فرانسه هم قرار گرفت. صمد نیکخواه بهرامی هم پس از بازی از احتمال خداحافظی از تیم ملی خبر داد و این یعنی از نسل طلایی بسکتبال ایران که برای اولین بار در سال ۲۰۰۷ قهرمان آسیا شد در حال حاضر تنها یک بازیکن به نام حامد حدادی باقی مانده و به نظر می‌رسد حدادی توان بازی تا ۲،۳ سال آینده را دارد و حالا ما باید یک نسل جدید را در کنار این بازیکن ارزشمند پرورش دهیم.

بازیکنانی مثل نوید رضایی‌فر یا سینا واحدی که در المپیک حضور داشتند، باید چنین بازیکنانی بیشتر تربیت کنیم تا در این چند سالی که حدادی در تیم ملی است این بازیکنان جوان بتوانند بازی در کنار ابرستاره بسکتبال ایران را تجربه کنند و در نهایت آینده بسکتبال ایران را بسازند. آینده‌ای که حتی رقابت در سطح آسیا هم برای ایران آسان نخواهد بود چرا که ژاپن در کنار چین، فیلیپین، کره جنوبی و حتی کشورهای غرب آسیا فاصله خود را به شدت کم کرده‌اند و به نظر می‌رسد ما به حرکت تندتر و بازسازی بهتری نیاز داریم که بتوانیم در قاره کهن حداقل خود را در صدر نگه داریم و در گام‌های بعدی گوشه چشمی داشته باشیم به درخشش در سطح جهان و رساندن کیفیت فنی تیم به سطح اول جهان. اتفاقی که رخ نخواهد داد مگر با برنامه ریزی درست؛ استفاده از مربیان مجرب و هدفمند کردن اعزام‌های بین المللی به ویژه در تیم‌های پایه.