به گزارش آتیه‌آنلاین، اسفند ۹۸، هم‌زمان با اکران نوروزی، سینماها تعطیل شد و اندک آثاری که اکران شدند نیز با اقبال خوبی از سوی مخاطبان روبه‌رو نشدند و به فروش اندک گیشه راضی و تسلیم شرایط موجود شدند؛ امسال نیز اکران نوروزی ۱۴۰۰ همان تعطیلی سال قبل را تجربه کرد و سینماها از هشت فروردین در پی نارنجی شدن تهران دوباره تعطیل شدند.

 این موضوع با نارضایتی سینماداران و واکنش محمد قاصد اشرفی، رییس انجمن سینماداران، همراه شد که  در نهایت با موافقت مسئولان ستاد کرونا مبنی بر انتقال مشاغل سینمایی از گروه ۳ به گروه ۲، از عصر چهارشنبه ۱۱فروردین سالن‌های سینما کار خود را از سر گرفتند. اما  در کمتر از یک هفته پس از انتقال سینما به گروه مشاغل ۲ و بازگشایی آن‌ها در شرایط نارنجی، با تغییر وضعیت کرونایی شهر تهران از نارنجی به قرمز صبح روز دوشنبه ۱۶ فروردین‌ماه از سوی ستاد ملی کرونا اعلام شد، کلیه مشاغل گروه دو نیز مشمول تعطیلی کامل شدند. پس از آن با قرمز شدن اکثر شهرهای کشور به دلیل وضعیت بحرانی کرونا و هم‌زمان با تعطیلی سراسری ۱۰ روزه مشاغل گروه‌های دو، سه و چهار تمامی سینماهای سراسر ایران تعطیل شدند.

اسفند ۹۸ و در آستانه اکران نوروزی بود که همه گیری ویروس کرونا باعث تعطیلی ۴ ماهه سینماها شد، اما در میان همه هیاهوهای کرونایی، اکران آنلاین توانست کمی از شدت خسارت ها را کاهش دهد. بعد از آغاز مجدد سینماها با رعایت پروتکل های بهداشتی نیز مراجعه مردم به سالن های سینما بسیار کمتر از انتظار بود و  فیلم هایی که در صف نمایش بودند پس از عدم استقبال مردم از حضور در سالن های سینماها به اکران آنلاین تن دادند.

آمارها نشان می دهد فروش فیلم های سینمایی در طرح‌ اکران آنلاین تا اواسط مهر ماه به ۸ میلیارد تومان رسید که فروش قابل توجهی بود ولی در ادامه و هر چه جلوتر رفتیم به دلایل متعددی اکران آنلاین از  رونق افتاد و  بر اساس اعلام روابط عمومی دو سامانه «فیلیمو» و «نماوا» که به‌صورت انحصاری عهده‌دار عرضه برخط فیلم‌های سینمایی در این مدت کرونایی بودند، در این بازه زمانی تنها دو  فیلم «دیدن این فیلم جرم است» و «شنای پروانه» به فروشی درخور رسیده‌اند.

بدون شک اگر سینمای آنلاین روی دور کُند قرار نمی گرفت، می‌توانست سینمای نیمه جان ما  را نجات و یا شفا دهد اما متاسفانه این روش، جدی گرفته نشد و در نهایت شکست خورد. اگر بخواهیم از دلایل  شکست این مسیر و استقبال نه چندان  مخاطبان  نام ببریم بدون شک یکی از مهمترین آن ها را می توان تبلیغ نشدن فیلم ها در تلویزیون به عنوان یک رسانه عمومی عنوان کرد. تلویزیون به عنوان یک نهاد فرهنگی مرجع، که به طور سراسری در دسترس عموم مردم کشور قرار دارد، حتما می‌توانست در اکران آنلاین هم راهگشا باشد و گره‌ای از گره‌های پرشمار سینما در این روزها باز کند، اگر علاقه‌ای به این کار داشت و اگر رابطه‌اش با سینما و محصولات سینمایی شکراب نبود!

در کنار تبلیغات موضوع دیگری که در این ماجرا دخیل بوده است، نبود فیلم های مخاطب پسند و با کیفیت است که مهمترین دلیل آن همان نبود تضمین برای حفظ امنیت فیلم هاست. در کشور  ما یکی از دلایل شکست اکران آنلاین  نداشتن قانونی برای جلوگیری از کپی غیرمجاز است، به همین خاطر است که تنها چند ساعت بعد از نمایش آنلاین یک فیلم کپی آن در سایت ها، کانال ها وشبکه های ماهواره ای دست به دست می شود. در واقع بزرگترین مشکل این است که انگیزه و همتی برای صیانت از فیلم ها در مسئولان سینمایی  و مقام های قضایی نیست به همین خاطر است که متاسفانه یک فرصت خوب با سیاست گذاری های اشتباه سوزانده می شود.